'Wbrew całemu światu' XIV

- Siema prezesie. Wpadłem ze świątecznymi życzeniami i małym prezentem – w wigilijny poranek do gabinetu Marka wkroczył rozweselony Olszański i nie czekając na zaproszenie rozsiadł się w fotelu, kładąc nogi na szklanym stoliku. Dobrzański spiorunował go wzrokiem

- To służy do stawiania filiżanek z kawą, a nie nóg – odparł i ruszył w kierunku sofy – i nazywa się stolik, a nie podnóżek

- Dobra, już dobra – usiadł normalnie – straszny się z ciebie sztywniak ostatnio zrobił. Trzeba cię rozerwać i od tego masz mnie – brunet spojrzał na kolegę z zainteresowaniem – Nie przyszła góra do Mahometa, to Mahomet przyszedł do góry – mówiąc to wyciągnął z kieszeni cztery niewielkie koperty w kolorze śliwkowym – Zaproszenia na Sylwestra do Exclusive Club. Open bar, najlepszy DJ w mieście. Ja idę z Violką, ty zaprosisz sobie jakąś ponętną modeleczkę, z którą będziesz obchodził Nowy Rok w swojej sypialni. Co ty na to? – był pobudzony wizją sylwestrowej nocy, jak trzylatek, któremu mama kupiła ulubione lody. Prezes wysłuchiwał tych rewelacji ze stoickim spokojem.

- Dzięki, ale nie skorzystam – już chciał wstać, ale zatrzymał go głos kolegi

- Wiesz co, ty to jednak świnia jesteś. Ogarnąłem ci miejscówki w najbardziej obleganym klubie, który Sylwestra wyprzedał już w listopadzie, a ty mnie olewasz. Co, załatwiłeś sobie coś lepszego? – zirytował się – Fajnie, że pomyślałeś o kumplu. Naprawdę dzięki – ostentacyjnie schował koperty do kieszeni i ponownie położył nogi na stole

- Spędzam Sylwestra z moją kobietą i jej przyjaciółmi na domówce – wyjaśnił.

- Ooo proszę – ożywił się – No co się nie chwalisz nową zdobyczą? Znam?

- Bo to nie jest myśliwskie trofeum, żeby się nią chwalić w mało elegancki sposób – odparł szybko – Nie zdobycz, a kobieta, z którą chcę spędzić resztę życia – wypowiadając te słowa uśmiechnął się lekko pod nosem

- No stary – zaśmiał się – Dobrzański zakochany. Tego jeszcze nie grali. Tylko mi nie mów, że wyrwałeś tę dziennikarkę, która tu ostatnio była z tego pisma ‘Moda i styl’. Czekaj, jak jej tam było – pstrykał palcami intensywnie próbując sobie przypomnieć imię dziewczyny – Agnieszka Raszyńska? No chyba jakoś tak. W każdym razie wpatrzona była w ciebie, jak ciele w malowane okna, jakby to powiedziała Violka

- Ula Sosnowska – odparł poważnie, z uwaga obserwując twarz kolegi – Tylko nikomu ani słowa. Nie chcemy na razie plotek - Sebastian najpierw spojrzał na niego z niedowierzaniem, by po krótkiej chwili wybuchnąć śmiechem

- Dobre – próbował się uspokoić – Naprawdę dobre – Marek spojrzał na niego z powątpiewaniem

- Ale ja nie żartuję – oznajmił, a kadrowiec w sekundę spoważniał.

- Przerzuciłeś się na mamuśki? – odparł z kpiną – Że niby starsza ma większe doświadczenie w łóżku?

- Nigdy więcej tak o niej nie mów! – wysyczał przez zaciśnięte zęby – Wiesz co? Sądziłem, że jesteś moim przyjacielem. Ale ty po prostu jesteś głupi. Zejdź mi z oczu – warknął i wrócił za biurko.

Leżała na łóżku hotelowego pokoju otulona jedynie cienkim materiałem satynowej koszulki. Zza ciężkich, mahoniowych drzwi dobiegał szum wody. Wystrój pokoju, jak i całego hotelu trochę ją przytłaczał. Marek uwielbiał otaczać się luksusem, ona nie przepadała. Zawsze bardziej ceniła sobie atmosferę i towarzystwo, niż bogactwo. Szczerze mówiąc z nim u boku mogłaby spędzić kilka dni w pensjonaciku w Jachrance, a nie największym kompleksie hotelowym w Wiśle. Ale on zaplanował ich wyjazd w najdrobniejszych szczegółach i nie chciała odbierać mu frajdy. Była bardzo zaskoczona, gdy dwa dni temu wszedł do jej mieszkania i zamiast porwać ją do sypialni nakazał się spakować. Sądziła, że chce ją zabrać na te kilka dni do siebie, jednak on bezceremonialnie zakomunikował jej, że zabiera ją na narty. Protestowała, próbowała przekonać go, że nie umie jeździć i chyba jest za stara na naukę. Obrał sobie za punkt honoru, by włożyła narty na nogi. I dziś musiała przyznać, że był całkiem niezłym nauczycielem. Sam perfekcyjnie szusował po stoku, a i ona przejechała sama kilka metrów. Nie obyło się oczywiście bez upadków, poobijanej tylnej części ciała, ale podczas tej nauki mieli świetną zabawę i dużo śmiechu. Dzieciaki  spędzały czas u ojca, a ona u boku Dobrzańskiego wreszcie mogła się oderwać od trosk, które zostawiła w Warszawie. A trochę ich było. Nie dość, że Helena ewidentnie jej nie akceptowała i miała pewność, że będzie robiła wszystko, by rozbić ich związek, to jeszcze jej rodzice nie tryskali entuzjazmem. To prawda, cieszyli się, że wreszcie sobie kogoś znalazła, że nie jest sama, że jest szczęśliwa, ale jej ojciec twierdził, że ‘młody chłopak’, jak określił Marka nie nadaje się na ojca dla jej dzieci. ‘Może go tak ocenili, bo nie wiedzieli, jak świetnie potrafi dogadać się z dzieciakami?’ pytała samą siebie. Całe szczęście nie przekreślili go ostatecznie i poprosili by następnym razem przywiozła go do Łodzi. Chcieli osobiście poznać mężczyznę, którego telefon wywoływał szeroki uśmiech na twarzy ich córki. Mieli nadzieję, że Marek okaże się przyzwoitym i odpowiednim partnerem dla ich córki, a nie gówniarzem, który wykorzysta i porzuci, a Ulka zostanie po raz kolejny ze złamanym sercem. Magda bardzo martwiła się o córkę zwłaszcza po wydarzeniach z Wigilii, których mimochodem była świadkiem, ale w głębi duszy chciała, by Ula była w końcu szczęśliwa. Nie powiedziała Markowi całej prawdy. Wiedziała, że jej rodzice do pełnej akceptacji potrzebują po prostu trochę więcej czasu.

Bezszelestnie wsunął się pod kołdrę. Przytulił się do jej pleców i zostawił mokry ślad na skórze jej szyi. Rozkoszował się zapachem jej perfum, jej ciepłem. Zamruczała z zadowolenia, a on w tej samej chwili przekręcił ją na plecy i zawisł nad nią. Szybko pozbył się jej koszulki. Leżała przed nim naga, najpiękniejsza kobieta na ziemi. Brutalnie wpił się w jej usta by po chwili zejść z pocałunkami niżej i niżej. Gdy jego usta znalazły się w okolicach jej kobiecości jęknęła przeciągle. Odsunął się kilka milimetrów chcąc spojrzeć na jej twarz, jednak ręką przyciągnęła do bliżej siebie

- Błagam, nie przestawaj – uśmiechnął się pod nosem z satysfakcją.  

- Myślisz, że dzieciaki mnie już zaakceptowały? – zagadnął w drodze do Warszawy

- Jako mojego przyjaciela, osobę, która jest obecna w naszym życiu i często pojawia się w domu, to z pewnością. Sam widziałeś, jak Maja przełamała się przed Wigilią. A Damian już od dawna ma do ciebie pozytywny stosunek. Wzbudził wśród kolegów podziw twoim samochodem – oboje zaśmiali się – A czemu pytasz?

- Od początku stycznia chciałbym zacząć uczyć go grać w tenisa. Mam zaprzyjaźnioną halę po drugiej stronie Wisły, nie powinno być problemu z dogodnymi godzinami wynajęcia kortu.

- Będzie zachwycony. Dziękuję – na moment położyła swoją dłoń na jego, którą trzymał na drążku skrzyni biegów

- Nie masz za co. To dla mnie przyjemność. Ciebie nauczyłem jeździć na nartach, jego nauczę grać w tenisa. Muszę jeszcze znaleźć sposób na małą. Chciałbym, żeby dzieciaki zaakceptowały mnie jako twojego partnera. Zależy mi na tym bardzo. Chciałbym, żebyśmy razem zamieszkali – obrzucił ją krótkim spojrzeniem i przymierzył się do wyprzedzenia starego Passata.

- Ja nie wiem, czy to nie jest trochę za szybko – z jednej strony bardzo cieszyła ją ta propozycja. Z drugiej obawiała się reakcji dzieci. W gruncie rzeczy Marek od niedawna na poważnie gościł w ich życiu.

- Ja nie mówię jutro. Ale może za dwa, trzy tygodnie. Chciałbym cię mieć na co dzień koło siebie. Dom jest duży. Dzieciom się chyba podoba, wydawało się, że dobrze się tam czują. Ja wiem, że to z jednej strony duża zmiana w ich życiu, ale z drugiej nie możemy jej odkładać w nieskończoność – tłumaczył

- Wiem – przyznała i zamyśliła się na chwilę – Ale chyba łatwiej im będzie zaakceptować nową sytuację, gdy ty wprowadzisz się do nas. Przynajmniej na razie nie musiałyby zmieniać domu, otoczenia. Czułyby się bezpieczniej

- Skoro tak mówisz, to nie ma problemu – lekko odetchnął

- Porozmawiam z dziećmi któregoś dnia. Zapytam jak one to widzą, zwłaszcza Damian.

- Ok. Ja też z nim zagadam. Może po tenisie. Cieszę się, że nie powiedziałaś stanowczego ‘nie’ – spojrzał na nią kątem oka, wciąż starając się skupić na drodze

- Chciałabym zasypiać wtulona w ciebie każdego dnia – szepnęła. Przycisnął do ust jej dłoń. W tym momencie rozdzwoniła się jej komórka

- No co tam? Tylko mi nie mów, że już dojeżdżacie. My będziemy dopiero za jakieś półtorej godziny…… Aha. No jasne, rozumiem….. Dobrze, nie ma problemu. Zadzwonię przed wieczorem do Damiana…. Trzymajcie się i do jutra – zakończyła rozmowę i spojrzała na Dobrzańskiego – Marta. Jej mąż niestety musiał zostać dłużej w pracy i nie przyjadą dzisiaj. Nie chcą jechać z dzieciakami po nocy. Jutro wyjadą z samego rana i koło południa będą w Warszawie – wyjaśniła.

- Mama, mama – dzieciaki tuż za progiem wpadły w jej ramiona, zostawiając na jej policzkach słodkie całusy

- Nareszcie. Strasznie się za wami stęskniłam – przytuliła oboje – Zresztą nie tylko ja. Przywitajcie się z Markiem – Dobrzański kucnął koło nich.

- Cześć przyszły mistrzu rakiety – przybił piątkę z Damianem – witaj księżniczko – spojrzał z uśmiechem na Maję. Określenie mianem ‘księżniczki’ najwyraźniej tak bardzo spodobało się małej, że zdecydowała się cmoknąć Dobrzańskiego w policzek.

- Witaj panie Stasiu – Ulka w tym czasie witała się z chłopcem, który nieśmiało wbiegł za dzieciakami na górę – dasz cioci buziaka? – pięciolatek przytulił się do Sosnowskiej i zaczął ściągać kurtkę

- Nareszcie do ciebie dotarłam kochana – w drzwiach pojawiła się niewysoka, szczupła blondynka, a tuż za nią wszedł postawny blondyn w okularach. Oboje lekko po trzydziestce. Kobiety padły sobie w ramiona tuląc się serdecznie.

- Bardzo mi ciebie brakowało – uśmiechnęła się brunetka i podchodząc do męża przyjaciółki przywitała się z nim cmoknięciem w policzek – Miło cię widzieć Robert – spojrzała na blondynkę, która od samego początku zachwyconym spojrzeniem przyglądała się stojącemu z boku Dobrzańskiemu – Poznajcie mojego Marka – powiedziała z uśmiechem, lekko przygryzając dolną wargę. Dobrzański uścisnął dłonie obojga

- Cieszę się, że mogę cię wreszcie poznać. Ula dużo mi o tobie opowiadała – Lewandowska uśmiechnęła się do partnera przyjaciółki

- Naprawdę? – udał zdziwienie spoglądając na swoją kobietę – Mnie o tobie też – zaprezentował w pełnej krasie swoje dołeczki

- Rozbierajcie się i zapraszam do salonu. Z pewnością chętnie napijecie się kawy

- Ja jak najbardziej – odparł Lewandowski ściągając puchową kurtkę – Zatrzymywaliśmy się na krótko, bo Marta chciała jak najszybciej dojechać, by mieć więcej czasu na plotki – puścił do żony oko.

Dzieciaki w pokoju Damiana grały w Chińczyka, a oni w tym czasie siedząc w salonie pili aromatyczny, czarny napój, dyskutując o minionych dniach i zbliżającej się zabawie.

- Najwidoczniej nie wiedziałeś, że kobieta, którą sobie wybrałeś kompletnie nie umie jeździć na nartach – śmiała się Marta słysząc o przygodach Uli na stoku

- To nie ja ją wybrałem – zaprotestował Dobrzański patrząc z żarem na brunetkę – To ona wybrała mnie – niejednokrotnie jednym zdaniem potrafił sprawić, że ciepło rozlewało się w okolicach jej serca – poza tym pod koniec pobytu szło jej całkiem nieźle

- Owszem – przyznała – Raz, a może dwa zjechałam kawałek sama nie zaliczając upadku. Uważam to za duży sukces – powiedziała z dumą – Poza tym Marek jest świetnym nauczycielem – poklepała go po udzie

- W Wiśle jest kilka przyzwoitych stoków, dla początkujących jak najbardziej odpowiednich, jednak ja tam wolę Alpy – rzekł Robert odstawiając pustą filiżankę

- Który region? – zaciekawił się

- To wy tu sobie pogadajcie, w międzyczasie nadmuchacie balony, a my przygotujemy sałatkę. Za godzinę powinien przyjechać catering – rzekła Sosnowska ciągnąc za sobą przyjaciółkę

- I oczywiście przy okazji nas obgadacie – Lewandowski ostrzegawczo pokiwał palcem

- No w końcu po to tu przyjechałam – zaśmiała się Marta i zniknęła w kuchni

- Niezły ten twój prezesik – szepnęła krojąc zielonego ogórka – I w rzeczywistości wygląda młodziej, niż na zdjęciu

- Weź mnie nie dobijaj – z rezygnacją odparła Ulka

- Mamusia odpuściła?

- Nie miałam przyjemności się z nią spotkać ponownie, ale chyba tylko dlatego, że od świąt firma jest zamknięta, a ona wyjechała z mężem na Sylwestra do Włoch. Obawiam się, że to tylko cisza przed burzą. Nie wiem co z tym spotkaniem po Nowym Roku. Czy będzie do niego  dążyć, czy nie

- Na moje oko będzie i będzie grała przed syneczkiem troskliwą mamusię. Będzie dla ciebie miła, ale będzie starała się wbić ci szpilę, a jemu na każdym kroku będzie starała się udowadniać, że się dla niego nie nadajesz

- Tego się właśnie boję

- Olej ją! – krzyknęła nieco zbyt głośno, na co Ulka popukała się w czoło – sorry – szepnęła konspiracyjnym szeptem – Facet jest w ciebie wpatrzony jak w obrazek. Matka niewiele zdziała – Sosnowska uśmiechnęła się pod nosem

- No jest, jest – szepnęła z satysfakcją – Nawet teraz, gdy byliśmy w Wiśle jedna z kelnerek dosyć nachalnie się mu narzucała. Raz nawet nie zwracając uwagi na mnie i fakt, że ja to widzę, zostawiła mu na odwrocie paragonu swój numer telefonu.

- A on? – zainteresowała się

- On kompletnie nie zwracał na nią uwagi. Gdy patrzył na mnie miał wrażenie, że jesteśmy sami w tej restauracji. A ten nieszczęsny rachunek zgniótł i rzucił na brudny talerz. Mam do niego pełne zaufanie – przyznała

- Ideał – szepnęła jej do ucha Marta – I pomyśleć, żeby nie ja odpuściłabyś go sobie

- Jestem ci za to cholernie wdzięczna – przyznała przytulając przyjaciółkę

Dzieci zabrała pani Halina, a oni bawili się w najlepsze. Wygłupiali się, tańczyli i podjadali smakowite przekąski. Marek świetnie dogadywał się z Robertem. Obaj byli zapalonymi narciarzami i miłośnikami szybkich samochodów. Dobrzański niemal cały wieczór nie odstępował Uli na krok. Wreszcie dzieci nie było w pobliżu, więc mógł sobie pozwolić na bardzo intymne gesty nie zwracając uwagi na nikogo. Wirował z nią w tańcu szepcząc czułe słówka. Raptem dwa razy zatańczył z Martą, od Agnieszki trzymał się z daleka. Wydawała mu się nieszczera. I miał rację.

Kobiety właśnie przygotowywały grzane wino plotkując przy tym zaciekle, gdy w kuchni pojawiła się Agnieszka. Ni to specjalnie, ni to przypadkiem zaczęła kurtuazyjną rozmowę, by w pewnej chwili wypalić

- Niezłe cicho z tego twojego Marka, chociaż z drugiej strony kobieta w naszym wieku powinna mieć normalnego, statecznego partnera, a nie chłopca. W sumie to on rysował w zeszytach szlaczki, gdy ty pisałaś maturę – rzekła ze złośliwym uśmieszkiem

- A ty zamiast oceniać cudze związki lepiej skup się na własnym. Twój małżonek cały wieczór wysyła sms’y. Wątpię by pisał do kolegi. Chyba cię powoli wymienia na nowszy model – odgryzła jej się Lewandowska. Agnieszka w tempie błyskawicy opuściła kuchnię – Nie przejmuj się jej głupią gadaniną. Jest po prostu zazdrosna – popatrzyła pocieszająco na Sosnowską – Spójrz na tego jej Huberta. Wyrobiony mięsień piwny, łysiejący, aż dziwne, że dobiega dopiero czterdziestki, a ona o takim, jak Dobrzański może tylko pomarzyć

- Masz rację – przeczesała palcami włosy – Muszę być bardziej odporna na takie komentarze zwłaszcza, jak zaczniemy się wszędzie razem pokazywać

- Oczywiście zazdrosnych i zawistnych będzie co niemiara. Faceta masz jak marzenie, a sfrustrowane mężatki, singielki i rozwódki widząc, jak szczęście u was kwitnie będą wytykać ci różnicę wieku, to że poleciałaś na jego kasę, albo złapałaś go na dziecko. Już sobie wyobrażam tę gadaninę, gdyby okazało się, że jesteś w ciąży – machnęła ręką

- Już myślałam, że jestem – bąknęła pod nosem, ale Lewandowska nie zawracając na to uwagi ciągnęła dalej

- Nie trzeba się tym przejmować. Tak, jak ci mówiłam, rób swoje. Ciesz się Markiem i waszym związkiem. Jesteś tego warta, żeby zaznać wreszcie odrobiny szczęścia – pogładziła ją po plecach i tropnęła się – zaraz, zaraz… co ty powiedziałaś? – zmarszczyła brwi wlepiając swój wzrok w Sosnowską – Jesteś w ciąży? – zapytała głośniej niż zamierzała

- Ciszej – wysyczała przez zaciśnięte zęby – Nie jestem, ale w Wigilię i pierwszy dzień świąt myślałam, że zwariuję. Męczyły mnie takie mdłości – pokręciła głową – i czułam się tak dziwnie, jak wtedy, gdy miała się pojawić mała. Rodzice nic nie mówili, ale wiem, że mama obserwując mnie domyślała się. W pierwszy dzień świąt objechałam chyba ze trzy stacje benzynowe w poszukiwaniu testu – ciągnęła dalej, a Lewandowska słuchała z uwagą – Okazało się, że to fałszywy alarm. Najwidoczniej się czymś podtrułam

- Powiedziałaś Markowi, że być może zostanie ojcem?

- Zwariowałaś? – zapytała z nutą pretensji i niedowierzania, że przyjaciółka w ogóle mogła zadać takie pytanie.