'Umowa' XVI

- Mógłbyś mieć troszkę większe wyczucie w obecności naszych rodzin – mruknęła, gdy wracali wieczorem do domu

- Nie rozumiem – nawet na chwilę nie oderwał wzroku od przedniej szyby

- Chodzi mi o ten pocałunek na wejście. Całe szczęście, że nie wpakowałeś mi do ust swojego języka – spojrzała na niego znacząco, gdy na chwilę na nią zerknął z cwaniackim uśmieszkiem – Mój ojciec był nieco zdegustowany

- Ale babka była zachwycona – zauważył zgodnie z prawdą - Uwielbia przyglądać się tej naszej miłości – przy ostatnim wyrazie w charakterystycznym geście uniósł brwi do góry

- Niemniej takie cyrki możemy fundować twoim znajomym. Przy rodzinie proszę cię o nieco więcej subtelności. Czuję się speszona, gdy twoja rodzina z uwagą obserwuje każdy ruch naszych ust

- Masz załatwione. A ojcem się nie przejmuj. W końcu będzie musiał mnie zaakceptować – wzruszył ramionami na wspomnienie Cieplaka, który wciąż podchodził do niego z wyczuwalnym dystansem. Za to wszystko wskazywało na to, że znalazł nić porozumienia z Krzysztofem. Panowie zawzięcie dyskutowali przez połowę kolacji zarówno o wytwarzaniu nalewek, jak również o jednostce wojskowej mieszczącej się w Dęblinie. Jak się okazało służyli w tym samym miejscu z trzyletnią różnicą. Wspólne tematy z Dobrzańskim zarówno Uli, jak i Markowi były na rękę, bo zminimalizowały dyskusję Józefa z Genią. Brzeska już podczas przystawki zaczęła rozpływać się zarówno nad zbliżającym się ślubem młodych, jak również nad swoim wnukiem. W pewnym momencie dość zdecydowanie musiał zasugerować matce, że czas na zmianę tematu. Babka zajadając się carpaccio z buraka zachwalała Józefowi swojego wnuka, a wprawy mógłby jej pozazdrościć niejeden komiwojażer – Ale musisz przyznać, że babka miała mega pomysł z tym weekendem. Ostatnio w tym hotelu było zgrupowanie polskich piłkarzy. Miejsce prawdziwy sztos.

- Sztos? – zaśmiała się z wyraźnym politowaniem – A ty masz czternaście lat, czy trzydzieści cztery? Bo używasz słownictwa rodem z gimnazjum

- A ty uważasz, że jestem zramolałym starcem, któremu na kolejne urodziny trzeba będzie kupić balkonik, paczkę pampersów i sztuczną szczękę? Powinien powiedzieć raczej czarowny, niepospolity, kongenialny, feeryczny?

- Nie – rzekła poważnym tonem, ale nie atakującym lub złośliwym – Ale nie próbuj na siłę się odmładzać. Najbardziej pociągający mężczyźni to ci, którzy potrafią zachowywać się stosownie do wieku. A ci, którzy łysiejąc kupują sobie skórzaną kurtkę, spodnie z dziurami na kolanach i zaczynają używać języka nastolatków są raczej żałośni, a nie interesujący.

- Chcesz powiedzieć, że jak wyrzucę swoje nowe spodnie, które kupiłem za osiem stów, to będę dla ciebie pociągający? – spojrzał na nią prowokująco, korzystając z faktu, że na skrzyżowaniu z Puławską zapaliło się czerwone światło.

- A chcesz być? – postanowiła podjąć tę grę i siląc się na powagę, która całkiem nieźle jej wychodziła, świdrowała go wzrokiem – Fantazjujesz o mnie? – zapytała wprost. Szczerze mówiąc była ciekawa. Przecież już kilkakrotnie jasno się określał, że chętnie przeniósłby ten układ biznesowy do sypialni – Gdy zamykasz oczy przed zaśnięciem widzisz, jak unoszę się nad tobą i opadam, a przed twoją twarzą falują moje piersi otulone jedynie czarnym, koronkowym stanikiem? – w tej grze był bez szans i ta myśl dawała jej dziką satysfakcję. Doskonale widziała, że zaczął inaczej oddychać, a ręce mocniej zacisnęły się na kierownicy. Dźwięk klaksonu obojgu uświadomił, że znajdują się na środku skrzyżowania, a światło już dawno zmieniło barwę. Ruszył z piskiem opon i zręcznie zmienił temat.

- A wracając do prezentu babki – odchrząknął, próbując nakierować myśli na właściwe tory – w najbliższy weekend idziemy na mecz, ale potwierdzę rezerwację na kolejny.  

- Mowy nie ma – zaprotestowała – Będę mieć masę roboty. Przypadają wtedy wszystkie miesięczne rozliczenia. Szybciej utonę w tych zestawieniach niż w jeziorze.

- No to przesuniemy to jeszcze o tydzień – wzruszył ramionami i zaparkował auto na wyznaczonym miejscu.

Sobotniego, słonecznego popołudnia udali się na nowoczesny stadion jednej ze stołecznych drużyn piłkarskich. Sport jakoś nigdy jej nie kręcił, ale po pierwsze wypadało, by towarzyszyła Markowi, po drugie impreza miała bardziej wydźwięk charytatywny niż sportowy. Dziennikarze jednej ze stacji telewizyjnych mieli rozegrać godzinny mecz z przedstawicielami świata muzyki. Cel był szczytny, bo dochód z eventu miał zostać przeznaczony na remont jednego z domów dziecka. Dobrzański w sportowych spodniach, kraciastej koszuli z podwiniętymi rękawami i okularach przeciwsłonecznych prezentował się niezwykle atrakcyjnie. Ona w zwiewnej sukience w kolorze kości słoniowej i sandałach na koturnie przyciągała uwagę mężczyzn, których mijali w drodze na trybuny. Z kieliszkami szampana, które otrzymali przy wejściu udali się do loży vipowskiej, w której miała się bawić śmietanka warszawskich biznesmenów, artystów i polityków. Dobrzański prowadząc ją za rękę witał się z niektórymi skinieniem głowy, przy nielicznych przystawał przedstawiając swoją narzeczoną. Szybko się okazało, że wśród zaproszonych gości jest również Łukasz z żoną, co Ula przyjęła z wielką ulgą. Nie cierpiała tych kurtuazyjnych rozmów z ludźmi, których widziała pierwszy raz na oczy i których z pewnością szybko nie zobaczy. Podobnie, jak nie cierpiała imprez, na których nikogo nie znała. Całe szczęście brunet nie odstępował jej na krok i sącząc wino w czwórkę oglądali popisy na boisku. Okazji do zabawnych komentarzy ze strony panów nie brakowało z racji tego, że po murawie biegali amatorzy, którzy częściej się wywracali i pudłowali, niż strzelali bramki. W przerwie udała się do toalety, a po powrocie nie mogła zlokalizować ani Asi z Łukaszem, ani Marka. W końcu go dostrzegła kilka rzędów niżej zabawiał wpatrzoną w niego, jak w obrazek, atrakcyjną blondynkę przed czterdziestką. Najpierw miała ochotę tam podejść i ostentacyjnie powiesić mu się na szyi, ale ostatecznie stwierdziła, że nie będzie z siebie robiła słodkiej idiotki pokroju blondyny, która właśnie perliście się śmiała. Postanowiła zagrać mu na nosie i do tego celu potrzebny był jej przystojny blondyn, którego wzrok czuła na sobie odkąd tylko pojawili się z Markiem w loży. Już wcześniej zauważyła, że ów blondyn przybył na mecz w towarzystwie dwóch kolegów. Powiodła wzrokiem po sąsiednich rzędach i wreszcie na niego trafiła. Sącząc drinka bacznie ją obserwował. Posłała mu szeroki uśmiech i jak gdyby nigdy nic odwróciła się do niego tyłem, sącząc wino zapatrzyła się w boisko, na którym trwał właśnie występ artystyczny dzieci. Zgodnie z jej przypuszczeniami kilkanaście sekund później już się jej przedstawiał. Pogrążona w rozmowie nawet nie zauważyła, że zaczęła się druga połowa meczu. Wzdrygnęła się zaskoczona, czując dłoń, która niespodziewanie wylądowała na jej biodrze i usta, które zostawiły wilgotny ślad na jej karku.

- Jak się bawisz kochanie? – tuż przy uchu usłyszała jego głos i poczuła muśnięcie warg na poduszeczce ucha. Nie zdejmując ręki z jej biodra, jakby w ten sposób zaznaczając swoje posiadanie, obrzucił blondyna dość chłodnym spojrzeniem i posyłając mu nieszczery uśmiech wyciągnął w jego kierunku drugą dłoń – Marek Dobrzański

- Maks Bobrowski

- Świetnie – odezwała się wreszcie – Wyobraź sobie, że Maks prowadzi w Warszawie, Gdańsku i Wrocławiu studia tatuażu.

- Chcesz sobie wytatuować moje imię? – zapytał z pozoru rozbawiony, całując jej odsłonięte ramię.

- Zwariowałeś – zaśmiała się – Rozmawialiśmy o interesach. Maks nie jest zadowolony z biura rachunkowego, które obecnie zajmuje się jego rozliczaniem

- Dlatego chętnie nawiążę współpracę z profesjonalistką, która będzie rzetelna i terminowa – wyszczerzył się w kierunku Cieplakówny

- Wykluczone. Nie będziesz brać pod swoje skrzydła nowej firmy – zawyrokował – I tak jesteś przemęczona i masz mnóstwo pracy. Kolejna firma, kolejne obowiązki – tłumaczył – W końcu w ogóle nie będziemy mieć dla siebie czasu. A ślub za pasem – z wyższością spojrzał na Bobrowskiego. W duchu śmiała się z tego typowo samczego zachowania, które było dość typowe, gdy na horyzoncie pojawiało się zagrożenie, potencjalna konkurencja – Sorry, musisz sobie znaleźć inną księgową.

- Gdybyś jednak zmieniła zdanie – z tylnej kieszeni jeansów wyciągnął wizytówkę i wręczył ją Uli – Miło było cię poznać – z nieskłamaną przyjemnością po raz ostatni zatonął w jej oczach – Bawcie się dobrze – rzucił od niechcenia w kierunku Marka i wrócił do swoich kolegów.

- Co to za pajac? – spytał z nutą pretensji

- Bardzo sympatyczny facet, który dotrzymał mi towarzystwa, gdy ty byłeś zajęty nowymi znajomościami – prowokująco spojrzała mu w oczy. Odsunęła się nieco, ale on wcale nie zdjął swojej dłoni, wręcz przesunął ją nieco niżej

- Jesteś zazdrosna? – zmniejszył dystans, który przed chwilą utworzyła. Na policzku doskonale czuła jego gorący oddech

- Zazdrosna? – zapytała udając zdziwienie

- Nie bój się, nie umówiłem się z nią na szybki numerek w kiblu – wyszeptał niemal wprost w jej usta. Znów zaczynał prowadzić z nią grę. Prowokował. Postanowiła nie być mu dłużna.

- Nie? A już myślałam, że będę miała okazję zerwać umowę – szepnęła, a on uśmiechnął się cwaniacko. Zaczęła przeczesywać palcami jego włosy.  

- Nic z tego. I choć ostatnio czuję się zaniedbany, a moje nasienie domaga się uwolnienia, to ja nie pozwolę uwolnić się tobie – rzekł zmysłowo. Prowadzili tę szeptaną wymianę zdań kompletnie nie zwracając uwagi na otaczającą ich rzeczywistość i fakt, że właśnie padła kolejna bramka, a stadion wiwatował.

- Wyglądała na taką, która chętnie by się tobą zajęła, byś nie czuł się zaniedbany – miał wrażenie, że celowo otarła się udem o jego nogę.

- Nie prowokuj mnie – odsunął się pół kroku, czując, że za chwile spodnie nie zdołają ukryć jego pobudzenia – Nie jestem nią zainteresowany. Zresztą ona mną też – z tacy kelnera, który ich właśnie mijał porwał szklankę wódki z colą i upił łyk, który przyjemnie ochłodził jego ciało – To żona Gąbczyńskiego

- Tadeusza Gąbczyńskiego? – zapytała z lekkim niedowierzaniem, przypominając sobie znanego aktora z ulubionych filmów jej ojca. Kiwnął potakująco głową – Przecież on dobiega siedemdziesiątki – stwierdziła z lekkim niedowierzaniem, że tak atrakcyjna kobieta zainteresowała się siwym dziadkiem z dużą ilością nadprogramowych kilogramów.

- Ale ma pokaźne konto w banku i wciąż wpływają na nie znaczne sumy. Ponoć teraz kręci film w Czechach. A ja właśnie namówiłem ją, żeby powierzyła nam organizację ich piątej rocznicy ślubu – był z siebie wyraźnie zadowolony – Znając jej zamiłowanie do przepychu spokojnie zarobimy na czysto dziesięć tysięcy.