'Umowa' V

- Jak byłem mały, to naprawdę się jej bałem – zaśmiał się pod nosem. Spacerowali nad Zalewem Zegrzyńskim – W liceum nawet miałem jechać do niej na miesiąc wakacji. Znalazłem sobie pracę, żebym tylko do tego wyjazdu nie doszło. Wmówiłem rodzicom, że wszyscy koledzy z klasy będą zarabiać w myjni. Oczywiście to było kłamstwo. Dorabiał tam jeden mój kumpel Romek, który później krył mnie przed rodzicami. Popracowałem tydzień i zwiałem stamtąd. Rodzice do tej pory nie wiedzą, że nie przepracowałem całego okresu. Za to byli ze mnie dumni, że chcę zarabiać, że jestem przedsiębiorczy i nie chcę całymi dniami siedzieć przed telewizorem – ciągnął swoją opowieść, której przysłuchiwała się z zainteresowaniem. Trzeba przyznać, że podczas tego weekendu dowiedziała się o nim kilku ciekawych rzeczy. O nim i o jego rodzinie. Z pewnością te szczegóły mogły jej pomóc w późniejszym okresie. Początkowo była przeciwna temu wyjazdowi. Nie rozumiała po co mają jechać do Serocka tylko po to, by dowiedzieć się czegoś o sobie i doprecyzować historię ich znajomości. Przecież równie dobrze mogli o tym porozmawiać na miejscu w Warszawie. Marek upierał się, że gdy będą skazani na siebie dwadzieścia cztery godziny na dobę lepiej się poznają i oswoją ze sobą. Od samego przyjazdu kręciła nosem, gdy dowiedziała się, że Dobrzański zarezerwował jeden pokój z dwoma łóżkami. Nie przyznawała się do tego głośno, ale coraz bardziej zaczynała żałować swojej decyzji. Klamka zapadła i nie było już odwrotu. Umowa została podpisana. A jej nie pozostało nic innego, jak zmienić swoje nastawienie i zacząć podchodzić do całej tej sytuacji na luzie, bawiąc się przy tym w najlepsze. Zawsze do życia podchodziła zbyt serio. Może czas zmienić podejście?

- Ale nie będzie jej tym razem na kolacji? – dopytywała. Wolała być psychicznie przygotowana.

- No coś ty – zrobił wielkie oczy - Już wystarczająco będę zestresowany spotkaniem z rodzicami. Jeszcze mi babka do szczęścia potrzebna. Prosiłem mamę, żeby jej nie informowała. Gdyby się dowiedziała, przyleciałaby pierwszym rejsem na Okęcie. Na jej przesłuchanie przyjedzie jeszcze czas.

- Z pewnością jest urocza, tylko jesteś uprzedzony

- Jasne – prychnął na samą myśl o wizerunku uroczej staruszki – Chyba jak śpi. Zresztą dosyć o niej. Poznasz ją to wtedy porozmawiamy. Przejdźmy do kolejnego punktu naszego wyjazdu – spojrzał na nią z wyższością. Znała to spojrzenie. Świadczyło o tym, że za chwilę nastąpi coś, co jej się nie spodoba.

- A to my mamy jakiś harmonogram? Plan? – zapytała – Szkoda, że go dla mnie nie wydrukowałeś – zakpiła – No to co wymyśliłeś

- Pocałuj mnie – to nie była prośba. Bardziej brzmiało to, jak rozkaz.

- Słucham? – parsknęła nie bardzo wiedząc, czy ma się śmiać, czy na szybko przypominać sobie chwyty, które poznała na kursie samoobrony w liceum.

- Pocałuj mnie – powtórzył patrząc jej bezczelnie prosto w oczy. Znów ją badał, znów prowadził z nią grę. Najwyraźniej droczenie się z nią dawało mu dziką satysfakcję.

- Chyba sobie żartujesz – niemal przeliterowała i ruszyła przed siebie nie zwracając na niego uwagi. Nie zamierzała się z nim całować. Znaczy zamierzała. Jakby nie patrzeć pocałunki, przytulanie, czułe gesty były elementem jej nowej roli, ale w zdecydowanie innych okolicznościach. Mieli grać zakochaną parę przed jego znajomymi, rodziną, a nie w środku lasu, pięćdziesiąt kilometrów od domu tylko dlatego, że on ma taki kaprys. Nie wiedziała, czy celowo ją prowokuje, czy chce ją podstępem podebrać. Jeden pocałunek, drugi, trzeci, a później już poleci. Może ma nadzieję, że będzie nie tylko udawać jego żonę, ale i umilać mu wieczory. W końcu w momencie podpisywania intercyzy rzucił uwagę o wypełnianiu wszystkich małżeńskich obowiązków. W sumie zdecydowana większość facetów do seksu nie potrzebuje miłości. Ba, nie potrzebuje nawet cienia sympatii, a nawet tego, żeby dziewczyna była ładna. Nie zwracają uwagę na to z kim, ważne, żeby zaspokoić popęd i rozładować napięcie. O nie, na to z pewnością się nie pisała. Nie to, żeby była jakąś średniowieczną cnotką. Z pełnym przekonaniem mogła powiedzieć, że nie należy do tych, co to po bożemu z małżonkiem, oczywiście po ślubie kościelnym, raz w tygodniu przy zgaszonym świetle. I może w innych okolicznościach by się zdecydowała, ale z pewnością nie w tym przypadku. Facet musiał ją pociągać. I choć Dobrzański był przystojny i podobał się z pewnością niejednej kobiecie, to jego urodę przekreślał charakter i podejście do życia. A poza tym sypiając z nim czułaby się jak panienka do towarzystwa. Miałaby poczucie, że tę niemałą sumkę bierze nie za odgrywanie idealnej narzeczonej i żony, a za usługi seksualne, które świadczy na każde skinienie. Jego niedoczekanie! Podbiegł trzy kroki i zaszedł jej drogę.

- Nie żartowałem – oświadczył z poważną miną – Mamy być przekonujący. Myślisz, że nikt nie zauważy, że jesteśmy niepewni, że dopiero badamy grunt?

- To po to mnie tu ściągnąłeś? – splotła ręce w bojowej pozie

- Nie. Chciałem, żebyśmy się ze sobą oswoili. Coraz częściej będziemy się razem pokazywać i musimy być wobec siebie śmiali i naturalni. I głównie ty masz z tym problem.

- Z niczym nie mam problemu – syknęła, po czym niespodziewanie wpiła się w jego usta. Musiałby skłamać, gdyby powiedział, że go nie zaskoczyła. Pocałunek był gwałtowny, zachłanny…. namiętny. Równie niespodziewanie się odsunęła i spojrzała na niego mając niemal wypisane na twarzy ‘no i co?’.

- Świetnie całujesz – rzekł z uznaniem

- Dzięki za komplement – odparła jak gdyby nigdy nic.

Spotkanie w posiadłości Dobrzańskich przebiegło w miłej atmosferze. Dziewczyna w sukience wybranej przez Marka prezentowała się niezwykle atrakcyjnie. Senior był nią ewidentnie oczarowany, a Helena nie kryła swojej radości, że syn wreszcie znalazł odpowiednią partnerkę. Błyskotliwą, zaradną, inteligentną, a przy tym skromną i uroczą. Ula zyskała jeszcze kilka punktów w oczach przyszłej teściowej odpytując o działalność jej fundacji.

- ufff – odetchnął, gdy wsiedli wreszcie do samochodu – Już myślałem, że matka każe nam nocować – pokręcił głową z powątpiewaniem – Wiedziałem, że totalnie ich kupisz, ale nie sądziłem, że zwariują – zaśmiał się pod nosem

- Daj spokój, było bardzo miło – uśmiechnęła się do niego. Rzeczywiście spodziewała się, że będzie gorzej. A jego rodzice okazali się naprawdę sympatyczną parą.

- Wiesz, wielkie wydarzenie w rodzinie. Pierwszy raz przyprowadziłem dziewczynę – spojrzał na nią znacząco

- Ojej, jaka ja się czuję wyróżniona – stwierdziła z nutą kpiny – Rozumiem, że poprzednie miałeś do innych celów, niż rodzinne kolacyjki – prowokowała go. Uwielbiała te ich słowne utarczki.  

- O co ci chodzi? – przeszył ją wzrokiem – Przychodziły i odchodziły. Nie było sensu ich przedstawiać rodzinie. Jeszcze by sobie bóg wie co wyobrażały.

- No tak, bo przecież ty jesteś za młody na poważny związek. Masz jeszcze czas – zironizowała, śmiejąc się przy tym głośno

- Żadna nie zwróciła mojej uwagi na tyle, by być z nią dłużej niż dwa miesiące

- Casanova z Ursynowa – pokiwała głową z uznaniem. Doskonale wiedział, że z niego kpi

- Szukam, testuję, próbuję. Ja rozumiem, że ty jesteś z tych, co to jeden i na całe życie – postanowił się odegrać – Z Bartkiem ci nie wyszło, więc teraz siedzisz i się umartwiasz, a życie przecieka ci przez palce. Ja się jeszcze nie ożeniłem, bo nie wychodzę z założenia, że facet powinien sobie zakładać GPS’a na palec po liceum i spędzić życie z jedną kobietą. To kompletna nuda. Ty nie wyjdziesz za mąż przed czterdziestką, bo czekasz na księcia na białym koniu. I najlepiej jeszcze żeby był prawiczkiem – wyszczerzył się

- A skąd ty wiesz, na co ja czekam? – przyjrzała mu się z wyższością

- No takie sprawiasz wrażenie. Pouczasz mnie, że nie potrafię się ustatkować, a sama również nie jesteś szczęśliwą mężatką z gromadką dzieci i kredytem we frankach.

- Uważam, że nie ma się czym chwalić, że nie wytrzymałeś  z żadną dłużej niż kwartał. Albo inaczej, że żadna z tobą nie wytrzymała. Nie twierdzę, że jeden i na całe życie. Nie twierdzę, że trzeba się żenić ze szkolną miłością. Nie twierdzę, że zawsze musi się udać, ale facet w twoim wieku powinien mieć na swoim koncie jakiś długotrwały związek. Rok, dwa. Nie zawsze się trzeba dobrać. Inne priorytety, coś nam jednak nie pasuje, ale odrobina stałości świadczy o naszej dojrzałości. Ty nie jesteś dojrzały, skoro zmieniasz dziewczyny, jak rękawiczki i o zgrozo to jest dla ciebie powód do dumy. Chełpienie się tym na prawo i lewo jest mało eleganckie i u większości ludzi wzbudza litość a nie uznanie – wreszcie wygarnęła mu, co o nim myśli

- A ty mi teraz będziesz prawić gadki umoralniające? – był wyraźnie poirytowany

- Nie. Po prostu warto żebyś się nad sobą zastanowił i przemyślał, czego od życia chcesz. Kiedyś trzeba dorosnąć, a nie bawić się w trzydziestopięcioletniego singla, który odstawia przed babcią przedstawienie, żeby zgarnąć jej majątek

- A ty zapomniałaś, że też w tym uczestniczysz? Przypominam ci, że bierzesz czynny udział w tym przedstawieniu

- Nie próbuj zrzucać na mnie odpowiedzialności. To był twój autorski pomysł.