'Umowa' IX

W sobotę od samego poranka przygotowywała się na wieczorną galę. Za bardzo nawet nie wnikała, co do za impreza. Wystarczyło jej, że Marek od tygodnia ją bardzo przeżywał, a w zasadzie to wspominał jej już o tym wyjściu od miesiąca. Z tych informacji, które jej serwował zapamiętała tyle, że elegancki rout miał się  odbyć w jednym z podwarszawskich hoteli, a oprócz nich mieli się jeszcze zjawić wraz z partnerkami Łukasz, Sebastian i Marcin. Umyła włosy i zajęła się malowaniem paznokci lakierem koloru dojrzałych malin, który idealnie pasował do jej sukni. Kompletnie nie miała ochoty na wizytę w salonie manicure, gdzie popijając herbatkę z porcelanowych filiżanek musiała prowadzić rozmowy o najnowszej linii torebek Prady i życiu prywatnym aktorki, gającej aktualnie w jedenastu polskich serialach.

Gdy elegancka taksówka zatrzymała się pod nowoczesnym hotelem ich auto otoczyli fotoreporterzy. Już teraz rozumiała dlaczego Marek zamawiając pojazd oznajmił dyspozytorce, że ma po nich przyjechać Volvo albo chociaż nowy Passat.

- Wielkie wejście – mruknęła pod nosem, gdy Marek wysiadał jako pierwszy. Prezentowali się razem naprawdę bardzo efektownie – Świetnie – rzuciła w jego stronę, uśmiechając się niewyraźnie do błyskających fleszy – w poniedziałek będziemy bohaterami wszystkich brukowców – Dobrzański jedynie się wyszczerzył w jej kierunku, a później przez kilka minut ochoczo pozował do zdjęć – Dziewczyny w firmie nie dadzą mi spokoju – powiedziała z nutą pretensji, gdy znaleźli się w przestronnym holu – Miało to być wielkie wyjście  twoimi znajomymi, a nie wszystkimi paparuchami w tym mieście – syknęła

- W końcu i tak by się dowiedzieli – wzruszył ramionami

- Super – syknęła – Doprawdy nie wiem, jak takie wyjścia mogą ci sprawiać frajdę – kręciła głową z rezygnacją, obserwując te wszystkie wyfiokowane pary, które licytowały się, kto jedzie na urlop na bardziej egzotyczną wyspę, kto ma droższą sukienkę. Tematem sąsiedniego kółka wzajemnej adoracji było, która stylistka jest droższa, bo przecież im droższa, tym lepsza. Wśród panów dominował temat włoskich kurortów narciarskich. Przecież tylko prawdziwego burżuja stać na luksus połamania sobie nóg na bajecznie drogim sprzęcie we włoskich lub szwajcarskim miasteczku po ulicach którego przechadzali się aktorzy hollywoodzkich filmów. Naprawdę miała ochotę stamtąd uciec. Powstrzymywało ją tylko to, że wychodząc na zewnątrz znów stałaby się łupem dla fotoreporterów i fakt, że za chwilę mieli dołączyć przyjaciela Marka, bądź co bądź całkiem sympatyczni. Miała nadzieję, że w ich towarzystwie ten wieczór nie będzie taki zły.  

- Dobrze żarcie, świetne alkohole, fajna muzyka, mnóstwo ludzi, których znajomość może się w życiu przydać. Same plusy. Generalnie super zabawa za darmo

- Świetnie – chrząknęła i z ulgą dostrzegła, że przez przeszklone drzwi do środka wszedł Łukasz z Aśką. Po serdecznym przywitaniu, przy lampce szampana oczekiwali na resztę towarzystwa.

- No, no. Nieźle. Taka z ciebie cicha woda – rzuciła w jej kierunku Marta, gdy w środowe przedpołudnie przekroczyła próg agencji

- O czym mówisz? – zapytała rozkładając laptopa i potrzebne dokumenty, na biurku, które zajmowała

- Nic się nie chwalisz, że usidliłaś Marka – Aśka szybko do nich dołączyła, czekając na obszerną relację i tłumaczenia koleżanki – Jeszcze pół roku temu rozpamiętywałaś Bartka, a teraz fotka z największym ciachem i to na pierwszej stronie w ‘Życiu stolicy’. Grubo pojechałaś. I taka z ciebie koleżanka, że nawet słówka nam nie pisnęłaś

- Dajcie spokój – roześmiała się – Jakie usidliłam. Jak widzicie nie mam obrączki na palcu, więc o usidleniu nie ma mowy – tłumaczyła się niby to obojętnym tonem

- W pracy się ukrywacie, później pokazuje się z tobą publicznie. Jest coś na rzeczy – Marta przyglądała się koleżance uważnie

- Chciałabym, ale wiecie jaki jest Marek. Zresztą, nie ma co z igieł robić wideł. To świeża sprawa.

- Szkoda, szkoda – mruknęła jedna

- No szkoda, że się nie chcesz podzielić z koleżankami jakimiś pikantnymi szczegółami

- Oj dziewczyny – jęknęła – Dajcie mi pracować – chciała się ich jak najszybciej pozbyć.

Babcia Brzeska wreszcie dotarła do Warszawy. Jej problemy zdrowotne dzięki wykwalifikowanemu rehabilitantowi dość szybko ustąpiły  i w pełni sił mogła przylecieć do Polski. Nie mogła się doczekać spotkania z wnukiem i jego wybranką, którą miała okazję ujrzeć na jednym z portali plotkarskich. Jeszcze z Berlina ustaliła z córką, że tuż po przylocie spotkają się wszyscy na kolacji z okazji minionych imienin Marka. Babcia na tę okazję przywiozła dla wnuka prezent.  

Dobrzański od samego rana chodził po domu podminowany. Dzień wcześniej w południe zadzwoniła do niego matka z zaproszeniem na niedzielny obiad. Zaproszenie oczywiście było dla dwóch osób. Nadszedł wreszcie moment, gdy Ula i Genia miały się wreszcie spotkać.

- To miło, że twoja rodzina organizuje dla ciebie obiad imieninowy – zaczęła rozmowę, gdy kierowali się w stronę posiadłości Dobrzańskich

- Cudownie – mruknął. Czuł, jak kierownica ślizga mu się w rękach. Dłonie mu się pociły. Nieprzewidywalność Ulki w połączeniu z jego ukochaną babuszką mogły dać mieszankę wybuchową – Zwykle ograniczali się do telefonu. Do tej pory rodzinnie świętowaliśmy tylko urodziny. Ewidentnie to pomysł babki, która już pewnie przebiera nogami

- W zasadzie to nie mam dla ciebie prezentu. Zastanawiałam się wprawdzie, czy nie kupić ci paczki prezerwatyw, ale nie byłam pewna, czy cenisz sobie prezenty praktyczne – rzuciła z przekąsem

- Chętnie przyjmę. Pod warunkiem, że później wspólnie je wykorzystamy – prowokująco spojrzał jej w oczy. Kolejna gierka słowna pomogła mu choć na chwilę oderwać myśli od nieuchronnej konfrontacji z babką.

- Nie brnij w ten temat – rzekła z politowaniem. Na szczęście dalsza dyskusja nie miała szansy się odbyć, bo dojechali na miejsce. Dobrzański wysiadł z auta i otwierając drzwi dziewczynie podał jej dłoń, którą uścisnęła. Gdy tylko otworzył drzwi ujrzeli w przedpokoju starszą kobietę w eleganckiej garsonce. Wszystko wskazywało na to, że przez niewielkie okno tuż obok drzwi cały czas ich obserwowała. Uśmiechnęła się uroczo przyglądając się Uli z wyraźnym zachwytem.

- Dzień dobry – Ula kiwnęła głową. Staruszka wyglądała na sympatyczną. Wyglądem wcale nie przypominała latającej na miotle czarownicy, za którą miał ją brunet. Pierwsze wrażenie było bardzo dobre i śmiała przypuszczać, że Marek po prostu przesadza.

- Witaj dziecko. Miło mi cię wreszcie poznać – Genowefa podeszła bliżej i serdecznie ją uściskała, ku zaskoczeniu Marka. Najwyraźniej tak, jak przypuszczał, wstrzelił się w gust babki idealnie – Maruś, wszystkiego najlepszego – słysząc to zdrobnienie i widząc skrzywioną minę mężczyzny Cieplakówna o mało nie parsknęła śmiechem

- Dziękuję –posłał staruszce wymuszony uśmiech

- Chodźcie do ogrodu, rodzice już czekają – ruszyła przodem, zatrzymując się na chwilę przy sofie, na którym leżało niewielkie pudełko przewiązane wstążką – A tutaj prezent dla mojego wnusia – określenia ‘wnusio’ też nie lubił. W przeszłości stosowała je zawsze do swoich koleżanek, opowiadając im jakim jest cudownym dzieckiem – Niech ci odmierza same szczęśliwe chwile u boku tej ślicznej dziewczyny.

- Dziękuję – z zapałem rozpakował pudełko i z radością stwierdził, że w środku znajduje się elegancki zegarek znanej marki, warty kilkaset euro – Bardzo ładny – chętnie przymierzył

- Słyszałam od Helenki, że jesteś księgową – zagadnęła Ulę, gdy brunet z zainteresowaniem oglądał prezent

- Tak – odparła uprzejmie

- I pracujesz w tej firmie mojego wnuczka – słowa ‘tej firmie’ wypowiedziała z wyraźną niechęcią

- Zgadza się. Dzięki niej się poznaliśmy – czule pogładziła jego kark.

- Całe szczęście, że też tam pracujesz. Możesz trzymać rękę na pulsie – rzekła, jakby Dobrzańskiego wcale nie było obok – A księgowa to taki porządny zawód. Mój drugi mąż był księgowym. Rozliczał ogromne przedsiębiorstwo jeszcze przed stanem wojennym – zaczęła swoją opowieść wolno drepcząc w stronę wyjścia na taras – Ty dziecko jesteś za młoda, żeby pamiętać stan wojenny

Całe popołudnie babcia wesoło gawędziła z Ulą. Była nią ewidentnie oczarowana. Niby był to obiad z okazji imienin Marka, ale wnuk totalnie zszedł na drugi plan. Gdy Cieplakówna wyszła na chwilę do toalety zaczęła się rozpływać, jak to Marek nareszcie dojrzał i znalazł sobie odpowiednią partnerkę. Ładną, inteligentną, a przede wszystkim z klasą. Oczywiście nie omieszkała przy tej okazji wytknąć, że jego poprzednie kobiety klasy i skromności były totalnie pozbawione.

- Przeżyliśmy – odetchnął z ulgą, gdy wyjechał z posesji

- Nie przesadzaj. Nie było tak źle – mruknęła

- Naprawdę nie umęczyła cię ta jej gadanina?

- Poznałam historię życia jej koleżanek, ich wnuków. Wszyscy pożenieni. Naprawdę była przez ciebie na szarym końcu – roześmiała się – Swoją drogą jakoś się nie chwaliłeś, że miała trzech mężów

- I wszystkich wykończyła. Ostatniego jakieś cztery lata temu. Dobrze, że kolejny nieszczęśnik nie stanął na jej drodze, bo miałby facet przechlapane.

- Oj już nie rób z niej takiego potwora. Jest całkiem sympatyczna

- Ja ci przypominam, że to było wasze pierwsze spotkanie. Zobaczymy, co powiesz za dwa miesiące. Zapewniam cię, że trudno będzie nam się teraz od niej odczepić. Będzie przylatywała non stop, albo co gorsza w ogóle nie będzie wylatywać.

- Będę teraz do ciebie mówić Maruś – oświadczyła ze złośliwym uśmiechem na twarzy. Doskonale wiedziała, jaka będzie jego reakcja.

- Nawet nie próbuj – wycedził

- Dlaczego? – udała zdziwienie - Mnie się bardzo podoba